Gelukkig de treurenden, want zij zullen getroost worden

Monika Nemetschek

Troost en bemoediging in de tijd van afscheid en rouw

Dit bewogen boek voert een pleidooi om het onvermogen om te treuren te doorbreken.

De schrijfster laat de lezer aanwezig zijn bij het sterfbed van haar eigen moeder. Zij laat de lezer delen in haar droefheid en haar vragen. Zij toont de tranen, maar ook haar geloof, haar hoop en liefde. Onverbloemd en direct brengt de schrijfster haar observaties en ervaringen onder woorden. Beginnens bij het eerste gevoel van pijn, gaat zij mee door alle fasen van loslaten en afscheid nemen tot de acceptatie van de dood. De persoonlijke toon maakt dat de lezer zich zal herkennen en zich kan identificeren. Treuren bij een verwacht levenseinde, of bij het plotse sterven van een kind, of bij zelfdoding, invoelend laat Monika zien hoe je dat doet. Het is moeilijk, maar noodzakelijk om te treuren. Het wordt mogelijk vanuit het vertrouwen dat gelovigen uiteindelijk getroost zijn, dat God alle tranen zal drogen.

Monika Nemetschek studeerde psychologie, pedagogiek en theologie. Zij is hoogleraar godsdienstpedagogiek met speciale aandacht voor stervensbegeleiding.